Jurisprudentie is het geheel van rechtelijk uitspraken waardoor gevormd wordt.

Het schrijven van een wet is niet eenvoudig.

Als wetgever kun je nog zo goed je best doen, maar bij de toepassing van een wet blijkt vaak niet duidelijk te zijn hoe die precies uitgelegd moet worden.

Dat kan aan de formulering liggen, maar ook aan veranderingen en ontwikkelingen die hebben plaatsgevonden sinds het tijdstip dat de wet werd geschreven en waarmee destijds geen rekening wordt gehouden.

Bij onenigheid over de juiste uitleg bij een concrete toepassing kan de rechter te hulp geroepen worden.

De rechter zal dan in zijn uitspraak aangeven welke betekenis aan de inhoud van de wet moet worden toegekend.

De uitspraken die door de rechter worden gedaan, worden verzameld.

De verzameling van de rechtelijke uitspraken noemen wij Jurisprudentie.

De jurisprudentie word in een volgend geval door de rechter geraadpleegd.

hij doet om erachter te komen hoe een collega in een soortgelijk geval in het verleden heeft geoordeeld.

Bij zijn uitspraken zal de “de lagere” rechter eerdere uitspraken van “hogere” rechters in soortgelijke zaken volgen.

De gerechtelijke instanties in Nederland zijn:

arrondissements-rechtbank, Gerechtshof en Hoge raad.

De hoge raad is ons hoogste rechtscollege en daar is er maar een van.

Aan jurisprudentie van de hoge raad word daarom veel belang toegekend.

Daarbij speelt een rol dat de hoge raad niet oordeelt over de inhoudelijke kant van een zaak, maar slechts bekijkt of de lagere rechter het recht ( de Rechtsregels) wel goed heeft toegepast.